ارزیابی فضای سبز شهری جهت مکان‌یابی پارک‌های محله‌ای (مطالعه موردی منطقه ۷ شهر تهران)

رشد روزافزون شهرها، افزایش جمعیت شهری و پیامدهای آن از یک‌سو و مساله‌ کمبود زمین برای اسکان از سوی دیگر باعث عدم تمایل شهرداری­­ها در عملی نمودن استانداردهای فضای سبز شهری شده­ است، به‌گونه‌ای که شهرها به‌تدریج به شکل خوابگاه­های عمومی درآمده­اند. این در حالی است که فضای سبز به‌عنوان ریه­های تنفسی شهر به­شمار رفته و فقدان آن به­ معنی عدم وجود سلامت جسمی و روانی شهرها قلمداد می­گردد. لذا این تحقیق به‌منظور ارزیابی فضای سبز شهری جهت مکان‌یابی پارک­های محله­ای با استفاده از مدل‌های فضایی و سنجش‌ازدور و به­روش تحلیلی-کاربردی انجام‌گرفته است. ازاین‌رو برای محاسبه سرانه فضای سبز در سطح منطقه ابتدا با استفاده از شاخص تفاضلی نرمال شده پوشش گیاهی مربوط به داده­های سنجنده استر، سرانه فضای سبز در سطح منطقه 55/3 مترمربع برای هر نفر محاسبه گردید که نسبت به حداقل سرانه­ها بسیار پایین­تر می­باشد. بنابراین جهت مکان‌یابی پارک­های محله‌ای از مدل تحلیل سلسله‌مراتبی استفاده شد. نتایج حاکی از آن است که از مساحت 1536 هکتاری منطقه 1190 هکتار معادل 4/77 درصد از کل مساحت منطقه دارای وضعیتی کاملاً مناسب جهت گسترش فضای سبز است. بنابراین، نتایج این مطالعه می‌تواند به برنامه­ریزان شهری برای درک و اولویت‌بندی مسایل شهری و یافتن راه‌حل‌هایی برای رفع مشکلات ناشی از کمبود فضای سبز کمک شایانی نماید